Drzewa liściaste stanowiły około 80% wszystkich gatunków drzew. Od XIII wieku w rezultacie intensywnej krzyżackiej kolonizacji, związanej z karczowaniem lasów pod pola uprawne i budownictwo, lesistość Warmii i Mazur zaczęła gwałtownie kurczyć się. Proces ten utrwalił się i lesistość spadała tu do około 60% w wieku XVI, następnie do około 30% na początku XIX wieku i 22% w drugiej połowie tego wieku. Początki zorganizowanego gospodarstwa leśnego dla omawianego obszaru to schyłek XVIII wieku. Mimo założeń prowadzenia gospodarki planowej, w wyniku wojen lub potrzeb finansowych rządu pruskiego, wiele lasów zostaje na przełomie XVIII i XIX wieku sprzedanych bądź zdewastowanych.

Bardzo niekorzystny był dekret rządu pruskiego z 1807 roku dający prywatnym właścicielom swobodę dysponowania swoimi lasami, co w 1811 roku zostało rozszerzone na prawo dzielenia dużych kompleksów leśnych na mniejsze oraz zmiany powierzchni leśnej na inny rodzaj użytkowania. Jednak już w 1850 roku na skutek alarmujących wiadomości o dewastacji lasów wydano ustawę o wykupie serwitutów, w 1875 roku ustawę o lasach ochronnych, zaś w 1876 roku ustawę o lasach gminnych i publicznych.

Przed 1870 rokiem dla lasów rządowych w obecnym zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Zaporowo istniała dyrekcja lasów w Królewcu. Na czele dyrekcji stali lasomistrzowie naczelni, którzy mieli do pomocy podległych inspektorów zajmujących się inspektoratami. Inspektoraty były podzielone na nadleśnictwa, na czele, których stali nadleśniczowie.

Przed drugą wojną światową podział prowincji Prusy Wschodnie na jednostki administracji ogólnej znacznie odbiegał od podziału powojennego, stąd uniemożliwia to dokonywanie ściślejszych porównań. W północnej części powiatu braniewskiego udział lasów państwowych wynosił około 35% ogólnej powierzchni lasów. Pozostały areał znajdował się w rękach prywatnych lub wchodził w skład lasów komunalnych i kościelnych.

Okres powojenny to okres kolejnych rewizji urządzania lasu, które poprzez swój zakres i sposoby podejścia do zasad gospodarowania w lasach kreowały wizerunek gospodarki leśnej.

Historia gospodarowania w lasach Nadleśnictwa Zaporowo w latach 1945 – 73 to historia obrębów leśnych tworzących aktualnie to nadleśnictwo, które w przeszłości funkcjonowały jako samodzielne jednostki administracyjne.

Nadleśnictwo Zaporowo w granicach zbliżonych do obecnych utworzone zostało z dniem 01.01.1973 roku na podstawie decyzji Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych w wyniku połączenia nadleśnictw: Regity i Zaporowo.